Vakte Veda *

                                                           Turgut Uyar’a

Görülmüş müdür söyleyin!

Kimin elinde kırıldı birden sokağa fırlayan bu mavi at

Zamanın içine sindiği bu kuraklık,

Trenlerin üzerinden geçtiği o kalabalık yalnızlıklar

Duyulmuş mu söyleyin!

Bir meczup idam edilirken, devlete rağmen yine tekbir getirmiş

Bir erkek aşık olduğu kıza, ne yapalım kader işte deyip

Halkının önünde çalım satarak, yine İtaki’ye gitmiş,

Bilinmiş mi söyleyin!

Bir şeyi düzeltmeye kalkışmanın bedelini neden şairler öder?

Kelimelerin günden geceye geçişinde bir tat yok

Ölümün cana, canın ölüme varışında

Hecelere ne bir ses ekleniyor ne bir ses düşüyor insana.

Umut ile kanmak istiyoruz, tarihin bıraktığı anılar hatrına

Bir çocuk birazdan sokağa çıkacak, bir at kırıldığı maviden fırlayacak.

Bir kadının saltanatına değip yıkacaklar onu kestiği bir başın yanı başına

Sakallı çocuklar getirecek İtaki’den o solmuş at,

Beklemekten yorulup beşik kemiren kızlar sevinecek

Bir şair birazdan küllerini bulduğunda,

Sere serpecek kendini nisanın koynunda büyüyen yetim zamana

Ey zamana susamış ey at!

Senin bütün renkleri bırakıp birden gidişin ne kadar da güzeldi

Bütün görülenlerin, duyulanların, bilinenlerin köyünden…

 

*Bu şiir Aşkar Dergisi’nin 63.sayısında yayınlanmıştır