Turgut Uyar’a
3.4.2016

Görülmüş müdür söyleyin
Kimin elinde kırıldı sokağa fırlayan mavi at
Zamanın içine sindiği kuraklık, trenlerin üzerinden geçtiği yalnızlık
Duyulmuş mu söyleyin
Bir meczup idam edilirken, devlete rağmen Allah’u ekber demiş
Bir erkek aşık olduğu kıza, ne yapalım kader işte,
Halkının önünde çalım satarak, İtakiye gitmem gerek demiş,
Bilinmiş mi söyleyin
Neden kimsenin şairlere faydası yok artık?
Kelimelerin günden geceye geçişinde bir tat yok
Ölümün cana, canın ölüme varışında
Hecelere ne bir ses ekleniyor ne bir ses düşüyor insana.
Umut ile kanmak istiyoruz, tarihin bıraktığı anılar hatrına
Bir çocuk birazdan sokağa çıkacak, bir at kırıldığı maviden fırlayacak
Bir Kadının saltanatına değip yıkacaklar onu kestiği bir başın yanı başına
Sakallı çocuklar getirecek itakiden o solmuş at,
beklemekten yorulup beşik kemiren kızlar sevinecek
Bir şair birazdan küllerini bulduğunda,
Sere serpecek kendini nisanın koynunda büyüyen yetim zamana
Ey zamana susamış ey at!
Senin bütün renkleri bırakıp birden gidişin ne kadar da güzeldi
Bütün görülenlerin, duyulanların, bilinenlerin köyünden…