19.11.1999/K.M.Paşa

Kalemler yeniden dikilmişti akmayan bir çorak ruhun yanına. Seslerin imbiklerden aktığı şahin bakışlı bir yalnızlıklar ortasındadır gün. Varlığını bildiğimiz çiçekler pek yakında değildir artık. Kimyanın kanunlarından firar etmiştir su. Bulgur bulgur intihar tanecikleri modern bir metropolün ışıklarını.karanlığa buse kondurmaktadır parlayan gözlerimiz.Aşk diye bir kelime bilirdim eskiden. Adına ihanetin neden bu kadar yakıştığını bilmezdim.Zira bir aşktan başka bir aşka sadece ihanet kadar bir mesafe varmış. Sevda dair hep çocuklar büyütürdüm yüreğimde.79’lu sevdaları olan… Oyunlarında beni örnek kılan bir yanlışlık vardı oysa.

Bilirim ben illa bir bulut yırtılacaksa, göğsümde olmalıydı. Kınanacaksa bir ezgi sözü bittiğinde başlanmalıydı. Bir albatrosun pelikana bakışında bir martınınki kadar mavilere süzülen bir derinlik umardım. Çakallar tramvay yollarına düştüğünde gelen gidenden daha çok gidecekti. Söz kayacak yine şehadet parmağımızdan bir işaret yankılanacaktı kurtların sofrasına…